Rozdzial VIII

- Co tam masz? – zapytal Cal podchodząc do mnie.

- Rachunki. Musze zaplacic do końca miesiąca – westchnelam glosno po czym odlozylam listy i usiadłam na podłodze.

- Dobrze się czujesz? – Mike podszedł i kucnal przy mnie.

- Tak, ale.. Robimy wycieczke. Nie ważne, ze jest pozno i ciemno. Wszyscy do samochodu. Teraz – wstałam szybko i chwyciłam kluczyki do auta.

Spojrzeli po sobie zdziwieni, ale poszli za mna.

Zapalilam silnik i spojrzałam na nich.

- Pasy – usmiechnelam się delikatnie po czym uslyszalam pare klikow.

Wyjechalam na asfalt i zaczelam jechać na cmentarz.

- Gdzie jedziemy? – zapytal mnie Luke.

- Do moich rodzicow – usmiechnelam się delikatnie po czym zaparkowałam przed cmentarzem.

Chlopcy bez słowa wyszli z samochodu i poszli za mna w strone grobow.

Stanelam przed jednym z napisem gloszacym:

„Amelia i Edward Harrison.

Zmarli śmiercia tragiczna

Zyli do: 12 czerwca 2008r.”

- Poznajcie moich rodzicow – wskazałam reka na napis.

Chlopcy bez słowa wpatrywali się w napis i nagrobek.

- Jeszcze poznajcie mojego brata – wskazałam na grob po ich prawej stronie który glosil:

„Zachary Harrison.

Przezywszy lat 18

zmarl smiercia tragiczna”

Przejechalam dlonia po nagrobku i usmiechnelam się delikatnie.

- Wiec.. możemy już wracac – spojrzałam na nich i wrocilam do samochodu.

Jechalismy w milczeniu dopóki Michael się nie odezwal.

- Kto placi za ten caly dom?

- Ja – odpowiedziałam bez zastanowienia.

Kiwnal glowa i już się nie odezwal.

Westchnelam glosno i zatrzymałam auto.

- Chcialabym, zebyscie nie zmienili co do mnie waszych pogladow. Nadal jestem ta sama Alex, ale teraz nie będę musiala ukrywać rachunkow i innych tym podobnych rzeczy. Nie chce was stracic – spojrzałam na nich ze lzami w oczach.

- Hej, mala, nie placz. Przejdziemy przez to razem, jasne? – spojrzał na mnie po czym przytulil mnie mocno.

- Ashton, możesz poprowadzić za mnie? – spojrzałam na niego.

- Jasne, ze tak. Siadaj z tylu a ktoś usiądzie z przodu, zebys mogla się polozyc – spojrzał na mnie i usmiechnal się.

Przeszlam na tylnie siedzenia po czym polozylam glowe na ramieniu Mike’a.

Zamknelam oczy po czym uslyszalam chrzast kamieni pod kolami.

Poczulam jak ktoś mnie podnosi i gdzies idziemy.

Po chwili otwierane drzwi, wchodzenie po schodach…

Polozyl mnie na lozku i przykryl kocem.

Po paru minutach do pokoju weszlo dwóch chlopakow.

Pachnieli damskim szamponem i mydlem.

Polozyli się obok mnie i zaczeli mowic.

- Nigdy Cie nie opuścimy. Zrobimy wszystko, zebys była szczesliwa Ksiezniczko – szepnal Luke.

- Zawsze będziemy przy tobie – powiedział Ash najprowdopodobnie z uśmiechem na twarzy.

Wtulilam się w nich mocniej i po paru minutach zasnelam.

Obudzilam się dopiero na następny dzień.

Rozejrzalam się po swoim pokoju.

Był czystszy niż kiedykolwiek.

Spojrzalam na chlopakow którzy leżeli obok mnie.

Ja lezalam na Ashtonie a Luke przytulal mnie od tylu.

Spojrzalam na powoli otwierające się drzwi.

- Dzien dobry, sniadanie do lozka – Mike zasmial się delikatnie po czym polozyl tacke na biurku.

- Dzien Dobry Michael. – usmiechnelam się delikatnie. – Nie zjem poki oni się nie obudza – zasmialam się delikatnie.

- Ja już nie spie – zasmial się Ash, po czym delikatnie szturchnal Luke’a.

- Ja już tez nie spie – westchnal glosno i polozyl się na plecach.

Michael podal mi tacke ze sniadaniem a ja zaczelam jesc powoli karmiąc tez swoich lozkowych wspollokatorow.

Po naszym wspólnym sniadaniu wstałam i zeskoczyłam z lozka.

- Ide wziasc prysznic, idzie ktoś ze mna? – zasmialam się cicho biorac nowe ubrania.

Chłopaki spojrzeli po sobie i pewnie się zorientowali, ze było to pytanie retoryczne.

Po szybkim prysznicu wyszłam z łazienki z mokrymi włosami.

Poszlam na dol z chłopakami i usmiechnelam się delikatnie.

- Dzien Dobry. Gdzie moje rachunki, musze je wreszcie zaplacic – westchnelam glosno i zaczelam przeszukiwac szafki.

- Wyrzucilem – Cal spojrzał na mnie spokojnie.

- Jak to wyrzuciles? Przeciez musze to zaplacic! I co teraz? – spojrzałam na niego zdenerwowana- jeszcze mi wylacza pra...

- Hej, spokojnie. Wyrzucilem, bo nie będą już potrzebne. Nasi rodzice złożyli się, zebys mogla wreszcie isc cos kupic za pieniądze które dostajesz – Luke usmiechnal się delikatnie po czym wrocil do jedzenia.

Otworzylam lodowke która az pekala w szwach.

- Skad..? – wlepilam oczy w czekolady, budynie, jogurty, warzywa, owoce, wędliny, sery i wszelkie inne jedzenia.

- To już sprawka mojego taty – wtracil Ashton – Powiedzialem mu, ze lodowka pusta a ty wyglądasz jak anorektyczka. Bez urazy, ale naprawdę, widać ci już kosci. Zaczynamy się martwic – westchnal delikatnie- wracając do wypowiedzi. Powiedzial, ze może zamowic cos przez internet i nam dowiozą. Wiec się zgodziłem. Mamy tez cztery zgrzewki wina. Kazde inne – zasmial się cicho po czym spojrzał na mój wyraz twarzy.

- Ja nie rozumiem. Jestem splukana, chodze w rzeczach z lumpexu, zachowuje się jak zachowuje a wy nadal mnie lubicie – spojrzałam na nich i zamknelam lodowke.

- Bo jesteśmy rodzina. Zobowiazalas się do tego dając nam korki – Mike zasmial się cicho.

Odetchnelam powoli po czym spojrzałam na nich.

- Czas isc na prawdziwe zakupy – zasmialam się glosno po czym otworzylam szafke z platkami, kawa i herbata.

Wszystki szafki były pelne.

- Pomysleliscie o wszystkim – zamknelam drzwiczki i usiadłam na blacie.

- Jak zawsze – Ash zasmial się delikatnie po czym spojrzał na mnie.

- Jak zawsze Maly – usmiechnelam się szeroko.

- Nie nazywaj mnie maly! – oburzyl się.