Rozdzial XXV

Gdy otworzylam oczy lezalam na miękkiej wysciolce z trawy, slonce swiecilo mi w twarz a rece owiewał delikatny wietrzyk.

Zmrozylam oczy i rozejrzałam się.

Obok mnie lezalo 4 chlopakow.

Dwoch z jednej strony i dwóch z drugiej.

Nagle jeden się odezwal.

- Jak myślicie, skad bierze się milosc? – zapytal Mikey.

- Milosc jest pojęciem teoretycznym. W rzeczywistości milosc nie istnieje. To jest tylko imaginacja. No wiesz, dwoje ludzi, oboje patrza na siebie i się sobie podobają. No wiesz. „ Podoba mi się twoja twarz, badzmy zakochani” Albo cos w tym stylu. Wiekszosc mowi, ze oznaka milosci sa motylki w brzuchu.. – zaczelam tlumaczyc po czym Lucas przerwal mi.

- A ty, u kogo czujesz motyle w brzuchu? – spojrzał na mnie.

Spojrzalam mu w oczy.

- Nie powiem, bo nie calowalam was wszystkich – zasmialam się nerwowo i polozylam spowrotem.

Chlopcy zaśmiali się glosno i wrócili do rozmawiania miedzy sobą.

Ja westchnelam glosno i zamknelam oczy.

Po chwili otworzylam je i rozejrzałam się.

Bylam w swojej Sali w szpitalu.

Ani zywej duszy wokół mnie.

Zimno i ciemno a w powietrzu unosil się zapach plynu dezynfekującego.

Kiedy moje oczy przywykly już do ciemna, siegnelam po telefon i nacisnelam na przycisk odblokowujący.

Swiatlo wyświetlacza uderzylo mnie w twarz wiec zmruzylam oczy.

Kiedy swiatlo nie było już tak bardzo rażące, wybrałam numer do Michael’a, ponieważ wyswietlil się mi jako pierwszy.

Nacisnelam zelona sluchawke i zaczelam sluchac.

Jeden sygnal, następny i kolejny..

Uslyszalam jak ktoś podnosi sluchawke.

- Mikey? – szepnelam i okryłam się szczelniej koludra.

- Tak Mala? Potrzebujesz czegos? – powiedział zaspanym glosem.

- Boje się być tu sama Michael. Chcialam tylko uslyszec twój glos. – szepnelam i nasluchiwalam, uslyszalam ciche szuranie.

Po chwili uslyszalam jego słowa które mnie zatkaly.

- Będę tam za 10 minut. Do zbaczenia Skarbie – uslyszalam jak zbiega cicho na dol i rozlaczyl sie.

Spojrzalam na wyświetlacz i odlozylam telefon.

Zasmialam się cicho i polozylam wygodnie.

Czekalam może trochę więcej niż dziesięć minut, po czym uslyszalam ciche kroki.

Drzwi do mojej Sali otworzyly się powoli i zaskrzypiały glosno.

- Cholera – uslyszalam glos swojego przyjaciela i zasmialam się delikatnie.

- Czesc Mikey – ulozylam swoja poduszke i usiadłam wygodnie.

- Czesc Alex – uslyszalam jak odsuwa krzesło i siada na nim.

Siegnelam do lampki która stala na białej szafce obok lozka i zapaliłam ja.

Razem z Michael’em zmrozylismy oczy i zasmialismy się cicho.

- Dzieki za chwilowe oślepienie – spojrzał na mnie przymrozonymi oczami.

- Ojej no przepraszam – zrobiłam smutna mine i spojrzałam na niego.

Ona pokrecil glowa i usmiechnal się do mnie.

- Przynioslem gameboy’a. Chcesz ze mna zagrac? – usmiechnal się delikatnie i pomachal gra.

- Jak mogłabym odmowic? Gameboy to moje dzieciństwo – usmiechnelam się delikatnie i zrobiłam miejsce obok siebie.

- Nie wiem czy mogę – spojrzał na mnie.

- Możesz – odkryłam wolne miejsce – wskakuj Clifford.

Chlopak zasmial się delikatnie, wstal, podszedł do lozka, zdjal buty i bluze i polozyl się obok mnie.

Lozko zaskrzypiało niebezpiecznie.

Chlopak już chciał zejść ale chwyciłam go za ramie i przytuliłam się do niego.

- Zostan. Boje się być tu sama w nocy – wtuliłam się w niego mocniej.

- Zostane. Obiecuje – westchnal, poprawil się tak, żeby było mu wygodnie, objal mnie ramieniem a ja chwyciłam Gameboy’a.

Zaczelismy grac i smiac się delikatnie kiedy przegraliśmy.

Kiedy byliśmy już blisko wygranej zaciskałam palce na kolodrze a on mowil mi co powinnam zrobić.

Koniec koncow robiłam co chciałam i przez większość czasu wygrywałam.

Po parunastu rundach gry, oczy zaczely mi się kleic, wiec wtuliłam swój policzek w jego tors.

Zamknelam oczy i przed snem poczułam jeszcze delikatny pocałunek na skroni.

- Spij dobrze. Będę cie chronil. Obiecuje – szepnal a ja odplynelam.

Obudzilam się najwyraźniej na następny dzień, ponieważ slonce przebijalo się przez rolety na oknach.

Ziewnelam i przetarłam delikatnie oczy.

Spojrzalam na chłopaka który dzisiaj w nocy sluzyl mi za pluszowego misia.

Wygladal bardzo słodko z zamkniętymi oczami, oddychając miarowo i spokojnie.

Przytulilam się do niego spowrotem i uslyszalam ciche westchnienie.

Spojrzalam w gore na niego.

Lezal z otwartymi oczami.

Przetarl je wierzchem dloni i spojrzał na mnie.

- Obudzilam Cie? Przepraszam – podniosłam sie delikatnie na lokciach i spojrzałam na niego.

- Nic się nie stało Mala. Przeciez nie umre – poslal mi jeden ze swoich słodkich usmiechow.

- Uwielbiam Cie Michael, wiesz? – zasmialam się delikatnie i polozylam się spowrotem.

Wbilam wzrok w sufit.

- Wiem Alex. Ja ciebie tez. Jestes moja ulubiona dziewczyna – zasmial się cicho.

Spojrzalam na niego z pytającym wzrokiem.

- Co to jest ulubiona dziewczyna?

- No wiesz, jestes moja przyjaciolka i w ogole – powiedział niezręcznie.

Wiedzialam, ze cos kreci, ale wolalam mu tego nie mowic.

Przytulilam się do niego delikatnie i zamknelam ponownie oczy.

Uslyszalam jak ktoś otwiera powoli drzwi.

- Hej, Michael? Co ty tu robisz? – uslyszalam glos Luke’a.

- Zadzwonilam do niego w nocy. Boje się być tutaj sama kiedy jest ciemno – spojrzałam na blondyna.

- Hey, Mate, przecież nie odbilbym ci prawie już twojej dziewczyny – zasmial się delikatnie po czym spojrzał na mnie.

Podnioslam brew i zasmialam się cicho.

- Jestes idiota Clifford. – mruknelam.

- Wiem to Harrison. Wiem to – zasmial się glosno i wstal powoli wypuszczając mnie z objec.

- Dobra. Wierze ci Stary – Luke usmiechnal się deliatnie.

- Nie ma tu w co wierzyc Lukey. – zasmialam się i przykryłam się delikatnie kolodra.

***

CZYTASZ = KOMENTUJESZ

Dziekuje za wszystkie komentarze :)

*Minimum szesc komentarzy (kreatywnych) do nastepnego rozdzialu:) Do zobaczenia kochani <3