Rozdzial XXIV

Spojrzalem na nia a po chwili szepty ucichly do końca.

- Jak tam księżniczko?- zapytałem usmiechajac się szeroko.

- Troche niewygodnie – jeknela i usiadła powoli.

- Przyniesc ci poduszke? Mamy tam jedna czy dwie w samochodzie – Luke usmiechnal się delikatnie.

Widzialem, ze już mu lepiej.

W jego oczach można było ujrzeć szczęście.

No wiecie.

Takie malutkie iskierki które mienia się obok twojej zrenicy.

Wygladal jak chłopczyk który wlasnie odzyskal sens zycia.

I dobrze.

Nie umiałem na niego patrzeć kiedy był smutny.

- Pomoglibyscie mi wstać? Jeszcze nie doszłam do siebie a chciałabym skorzystać z toalety – dziewczyna spojrzała na nas probujac powoli wstać.

Wstalem i podeszlem do niej, obok mnie pojawil się Michael, wiec obaj pomogliśmy jej wstać i pojsc do łazienki.

- Dobra, tu już sobie dam rade – usmiechnela się delikatnie kiedy postawiliśmy ja przed drzwiami do łazienki.

Kiwnelismy glowami.

-Ale ja nadal będę tu stal, jak cos się stanie to wolaj – usmiechnalem się szeroko.

Dziewczyna zachichotala cicho i zamknela za sobą drzwi.

Spojrzalem na uśmiechniętego Luke’a.

- Stary, chodz tu – kiwnalem na niego glowa.

Chlopak wstal i podszedł do mnie.

- Masz jeszcze ta piosenke która dla niej napisales? – powiedziałem mu szeptem do ucha, tak, żeby dziewczyna nie uslyszala.

- Piosenek się nie wyrzuca od tak – zasmial się delikatnie, po czym zrozumial o co mu chodzi.

Kiwnal glowa i pobiegl do auta.

Po paru chwilach usłyszeliśmy, ze dziewczyna wychodzi z łazienki wiec pomogłem jej dojść do lozka, po czym sama polozyla się wygodnie.

Uslyszelismy szczek otwieranych drzwi i dźwięk gitary.

Odwrocilismy glowy.

W progu drzwi stal Luke który gral piosenke, która napisał dla Alex, kiedy mial taki dzień.

On często miewa takie dni, kiedy umie napisac nawet cztery piosenki w trzy godziny.

Bez przerwy.

Odwrocilem wzrok i spojrzałem na dziewczyne.

Patrzyla na niego z otwartymi ustami i dużymi oczami.

Chlopak zaczal niesmialo spiewac.

Slyszalem, ze się denerwuje.

Jego glos trzasl się nienaturalnie.

Spojrzalem na niego dodając mu otuchy.

Odetchnal i zaczal spiewac pewniej.

Pewnie się domyślacie jaka piosenke spiewal.

Spiewal jego ulubiona piosenke, disconnected.

Z reszta to ja dzisiaj nagrywaliśmy.

Kiedy już skonczyl, odetchnal cicho i odlozyl gitare na bok i trzesacymi rekoma poprawil swoja fryzure.

Spojrzalem na dziewczyne.

Nadal siedziała z otwartymi ustami.

Ale już była chyba bardziej zadowolona niż zdziwiona.

PERSPEKTYWA ALEX

Zatkalo mnie.

Luke, spiewal dla mnie piosenke.

Najpierw był bardzo zdenerwowany, ale później już się wyluzował i spiewal spokojnie.

Kiedy skonczyl i usiadł na swoim miejscu, ja usmiechnelam się delikatnie i zachichotałam.

Chlopak spojrzał na mnie zdezorientowany i trochę smutny.

- Jeszcze nigdy nikt dla mnie nie spiewal – szepnelam i zamknelam oczy.

- Naprawde? – uslyszalam i otworzylam oczy.

 Kiwnelam glowa i zasmialam się cicho.

- Az tak trudno w to uwierzyć? – podniosłam brew.

Chlopak pokiwal energicznie glowa.

Uslyszalismy trzask otwieranych drzwi, wiec wszyscy odwrocilismy glowy.

Była to pielegniarka, która przyniosła mi obiad.

- Czas na obiad – usmiechnela się delikatnie.

- Dobrze, ale mogą tutaj zostać? – spojrzałam na chlopakow.

- Oczywiście. Zostawie ci tu jedzenie, a jak wroce za pol godziny, to wszystko ma zniknąć, jasne? – kobieta usmeichnela się delikatnie, polozyla talerz na polce obok lozka i wyszla z Sali.

Zasmialam się delikatnie i wzielam talerz do reki.

Zaczelam grzebać w talerzu.

Po chwili poczułam, ze ktoś bierze ode mnie talerz.

Spojrzalam na Ashton’a pytająco.

- Jesz sama z siebie, czy mamy cie karmic? – zasmial się cicho.

Spojrzalam na niego jak na idiote.

- Karm jak ci się chce – oparłam glowe o poduszke i spojrzałam na niego.

Ten naprawdę zaczal mnie karmic!

Podawal mi male kawałki które ja brałam do ust i przezuwalam bardzo długo.

Chlopaki patrzyli na nas od czasu do czasu i smiali się z Ashton’a.

Luke rozmawial z nimi o niczym, wiec po chwili zaczeli się nudzic.

Po chwili, kiedy zjadłam już caly obiad, polozylam się spokojnie i przykryłam kolodra.

- To, my może już pojedziemy? Widzimy, ze jesteś zmeczona – zauwazyl Michael.

- Możecie, tez pewnie jesteście zmeczeni probami – odetchnelam cicho.

Uslyszalam skrzyp stolkow.

- To pięknych snow, tak jak ty księżniczko – szepnal Ash i cmoknal mnie w policzek, bardzo blisko ust.

Usmiechnelam się delikatnie.

- Spij dobrze – usmiechnal się Mike po czym cmoknal mnie w nos.

Zasmialam się delikatnie i zakryłam nos po czym pomyslalam, ze to jednak nie jest najlepszy pomysl, wiec odkryłam twarz.

- Milych snow Mala – Cal usmiechnal się i cmoknal mnie w policzek.

- Kocham Cie Alex. Pamietaj. Dobranoc – chłopak cmoknal mnie delikatnie w usta i odszedł.

Zamknelam oczy po czym uslyszalam szczek zamykanych drzwi.

Ulozylam się wygodnie i zaczelam myslec.

Spieprze sobie tym wszystkim zycie.

Jeżeli nie wybiorę Ash’a, będzie mi smutno, jeżeli nie wybiorę Luke’a, tez będzie mi smutno, jeżeli nie wybiorę Michael’a, to oczywiste, ze będzie mi smutno, a jeżeli nie wybiorę Calum’a, to również będzie mi smutno.

Kocham ich, ale wybor jest trudny.

Chyba najtrudniejszy z którym będzie mi przyjść się zmierzyć.




***

CZYTASZ = KOMENTUJESZ

Dziekuje za wszystkie komentarze :)

*Minimum piec komentarzy (kreatywnych) do nastepnego rozdzialu:) Do zobaczenia kochani <3